Op verzoek komen de priesters graag bij U langs om U dit sacrament toe te dienen. Neem hiervoor contact op met een van de priesters.
Achtergrond:
“Is iemand onder u ziek? Hij roepe de priesters der Kerk, dat zij over hem bidden, terwijl ze hem met olie zalven in de naam des Heren, en het gelovige gebed zal de zieke redden, de Heer zal hem opbeuren en als hij zonden heeft begaan zal hem vergiffenis worden geschonken” (Jak.5:14-16)
De Ziekenzalving of het Heilig Oliesel, sinds de tijd van Petrus Lombardus “extrema unctio” (Laatste Oliesel) genoemd, is een sacrament dat troost en heling schenkt aan ziel en lichaam van diegenen die door ernstige ziekte of lichamelijk lijden getroffen zijn of zich in stervensgevaar bevinden. Voor de rechtmatige bediening ervan moet er sprake zijn van een zeker levensgevaar. Het is geen “ouderenviering”. Men moet er zwaar ziek voor zijn om het geldig te kunnen ontvangen.
De theologie sinds Vaticanum II legt om pastorale redenen de nadruk op genezing, om te zorgen dat we niet al bij voorbaat uitgaan van de gedachte dat degene die dit sacrament ontvangt, ook wel zal sterven. We moeten Christus in de eerste plaats zien als bron van leven en genezing. Toch zijn het wezen en de voorwaarden van het sacrament hierdoor niet veranderd. Het is en blijft een sacrament dat met ernstige ziekte en dus levensgevaar verbonden is. Het Oliesel beurt geest en lichaam op, vergeeft de zonden waarmee de ziel bezwaard mocht zijn, geneest de ziekte of geeft moed om het sterven onder ogen te zien. Wanneer de zieke door zijn toestand niet meer in staat is een biecht uit te spreken, dan vervangt dit sacrament de absolutie. Dat is ook de reden waarom het een sacrament is dat alleen door een priester kan worden toegediend, en door niemand anders.